ویژگی های دموگرافیک، بالینی و هیستوپاتولوژیک در انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیل

زمینه و هدف: آلوپسی سیکاتریسیل به دنبال جایگزینی غیرقابل برگشت فولیکول ها به وسیله ی فیبروز ایجاد می شود و با ازدست دادن دائمی موها تظاهر می کند. مطالعات اندکی در ایران برای بررسی ویژگی های بالینی و هیستوپاتولوژیک آلوپسی سیکاتریسیل انجام شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ویژگی های دموگرافیک، بالینی و هیستوپاتولوژیک بیماران مبتلا به آلوپسی سیکاتریسیل مراجعه کننده به کلینیک پوست مرکز آموزشی درمانی فرشچیان همدان در یک بازه ی زمانی دوساله و هم چنین ارزیابی قدرت تشخیصی کرایتریای پاتولوژیک در تشخیص انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیل بود.   روش اجرا: این مطالعه ی مقطعی برروی 89 بیمار که با تشخیص بالینی آلوپسی سیکاتریسیل تحت بیوپسی قرار گرفتند، انجام شد. ابتدا ویژگی های دموگرافیک و بالینی بیماران به همراه تشخیص کلینیکی ثبت می گردید و سپس لام بیوپسی آن ها توسط دو پاتولوژیست مختلف (که از تشخیص یکدیگر مطلع نبودند) مورد ارزیابی قرار می گرفت. اطلاعات تشخیصی به دست آمده از این دو پاتولوژیست به طور جداگانه ثبت و درنهایت ضریب توافق تشخیصی دو پاتولوژیست تعیین گردید.   یافته ها: در این مطالعه، فراوانی تشخیص اتیولوژیک آلوپسی براساس معاینه ی بالینی و هیستوپاتولوژی به ترتیب شامل lichen planopilaris، disciod lupus erythematosus، alopecia areata، pseudopelade of brocq، folliculitis decalvans و central centrifugal cicatricial alopecia بود. از نظر ضریب توافق تشخیصی نیز نتیجه ی نهایی حاکی از ضریب توافق قوی بین تشخیص بالینی و پاتولوژیست اول (کاپا=836/0)، ضریب توافق متوسط تا قوی بین تشخیص بالینی و پاتولوژیست دوم (کاپا=703/0) و ضریب توافق متوسط تا قوی بین پاتولوژیست اول و دوم (کاپا=663/0) بود.   نتیجه گیری: تشخیص آلوپسی سیکاتریسیل نیازمند معاینه ی بالینی همراه با ارزیابی هیستوپاتولوژیک نمونه ی حاصل از بیوپسی پوست می باشد. قدرت تشخیصی کرایتریای پاتولوژیک در انواع آلوپسی سیکاتریسیل حتی در انتهای طیف بیماری که نمای میکروسکوپیک آن ها با یکدیگر هم پوشانی زیادی دارد، قابل قبول بوده بنابر این برای اثبات تشخیص نیازی به بازبینی لام توسط پاتولوژیست دوم نمی باشد.